کد مطلب:43320 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1112

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

احترام به پدر و مادري كه دوست دارند حرف، حرف خودشان باشد، تا چه حد لازم است؟ آيا انسان بايد خود را به رضايت آنان بفروشد؟

از روايات معصومان استفاده ميشود كه والدين چه مؤمن باشند و چه كافر و چه نيكوكار و چه معصيت كار بايد مورد احترام قرار گيرند و استثنا بردار نيست. امامرضا(ع) ميفرمايد: نيكي به والدين واجب است گرچه مشرك باشند، ولي در معصيت خدا نبايد آنان را اطاعت كرد.[6]

قرآن مجيد تنها در يك مورد مخالفت با پدر و مادر را جايز دانسته و آن صورتي است كه پدر و مادر فرزند را به شرك فرا خوانند، ولي در ساير موارد به رفتار پسنديده توصيه نموده است.[7]

امام باقر(ع) ميفرمايد: سه چيز است كه خداوند دربارة آنها براي مخالفت رخصت نفرموده است: رد امانت به نيكوكار و بد كردار، وفا به پيمان نسبت به نيكوكار و بدكردار و خوش رفتاري با پدر و مادر، نيكوكار باشند يا بد كردار.[8]

البته احترام گذاشتن به پدر و مادر به معناي قبول همة نظريات آنان نيست.

فرزند ميتواند با رعايت ادب و متانت و حفظ جايگاه پدر و مادر نظر خود را در موضوعات مختلف بيان كند و از منطق خود دفاع نمايد. والدين نيز نبايد توقع داشته باشند كه فرزندشان هميشه پيرو نظريات آنها باشد. مهم حفظ حدود و رعايت تواضع و فروتني است. هرگز قرآن و روايات معصومان از فرزندان نمي خواهد در بست تمام نظريات پدر و مادر را بپذيرند، بلكه آيةفبشّر عباد الّذين يستمعون القول فيتبعون احسنه.[9] بندگاني را بشارت ميدهد كه سخنان را مي‍شنوند و بهترين را انتخاب مي كنند، فرزندان را نيز در بر مي گيرد. فرزندان بايد از جدل و بحث هاي بيهوده كه ممكن است به تيرگي روابط و موجب ناراحتي پدر و مادر بيانجامد، اجتناب ورزند، يعني براي پدر و مادر حريم قائل شوند.

در هر حال دو مسئله وجود دارد: يكي احترام به پدر و مادر كه هميشه بايد باشد و دوم اطاعت از آنها كه اين هميشگي نيست. اطاعت از آنها در كارهاي خوب، حتي در كارهاي مباح است، اما اطاعت از آنها در كارهاي گناه و يا آنچه به نفع و مصلت واقعي شخص نيست، لازم، بلكه جايز نيست.

[6]عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 124.

[7]لقمان(31) آيه 15.

[8]اصول كافي، ج 3، ص 236.

[9]زمر (39) آية 18.